وقتی اتفاقی در زندگی مان رخ می دهد و غافلگیر می شویم مثلا دوست صمیمی مان را پیدا نمی کنیم در خانه می نشینیم، هیچ کاری انجام نمی دهیم و فقط می خواهیم دوستمان را همین الان ببینیم.روی این چرخ کنترل مستقیم داریم.

مدام با خود فکرمی کنیم و می گوییم چه اتفاقی برای دوستم افتاده است، دلم برای او خیلی تنگ شده است و می خواهم او را هر چه زود تر ببینم. روی این چرخ کنترل مستقیم داریم.برای اینکه احساس بهتری را تجربه کنیم موثر تر فکر کنیم

احساسمان حالتی ازاستیصال و درماندگی ناشی ازغمگینی ازاین است که نتوانستیم به خواسته خودمان برسیم و دوست صمیمی خود را ببینیم. روی این چرخ کنترل مستقیم نداریم چه خودمان وچه فرزندمان.

حالت بدنی خاصی را تجربه می کنیم، دستانمان سرد شده وعرق می کند، دلشوره و نگرانی داریم و احساس می کنیم دهانمان خشک شده است. وتپش قلب گرفته ایم روی این چرخ کنترل مستقیم نداریم چه خودمان و چه فرزندمان.